Urodził się ok. 250 roku w Zeiselmauer (dzisiejsza Austria). O jego rodzinie i dzieciństwie nie wiemy nic. Jego życie przypadło na okres krwawych prześladowań chrześcijan przez cesarza Dioklecjana. Jako młodzieniec został powołany do armii rzymskiej. Był dowódcą wojsk rzymskich stacjonujących w pobliżu miasta Krems (obecnie w pobliżu Wiednia). Cechowało go męstwo i wielkie posłuszeństwo w głoszeniu i obronie prawdy. W 304 roku Florian będąc już chrześcijaninem udał się do miasta Lorch, aby nieść otuchę i nadzieję czterdziestu legionistom, którzy zostali aresztowani za to, że byli wyznawcami Chrystusa. Jawnie stanął w ich obronie, dając w ten sposób świadectwo wiary w Jezusa. Za ten czyn został aresztowany, a następnie zmuszany do wyparcia się wiary i złożenia ofiary pogańskim bożkom. Wobec stanowczej odmowy wychłostano go i poddano okrutnym torturom. Początkowo biczowano go. Następnie jego ciało szarpano żelaznymi hakami. Ostatecznie przywiązano do jego szyi kamień młyński i utopiono Floriana w nurtach rzeki Enns. Miało to miejsce 4 maja 304 roku. Ciało odnaleziono i pochowano, a nad jego grobem wzniesiono klasztor benedyktynów. Wg legendy dowodził oddziałem gaśniczym, który ocalił płonącą wioskę jednym wiadrem wody. Kościół czci św. Floriana 4 maja. Jest patronem zawodów związanych z ogniem – strażaków, hutników, kominiarzy, piekarzy, garncarzy. Opiekun ludzi, którzy w trosce o życie bliźnich walczą z kataklizmami i żywiołami. Przedstawiany w stroju oficera rzymskiego, często z naczyniem z wodą do gaszenia ognia. W drugiej ręce trzyma chorągiew. Jego atrybuty to: płonący dom, kamień młyński u szyi, zbroja i palma męczeńska.